Hoe zou ik ooit begrijpen ’t lijden, het verdriet
Ik nietig mens, geschapen uit het niet.
Uit stof gemaakt, waarin Uw Geest blies ’t leven.
Uw ving’ren hebben mij zo kunstig saamgeweven.
Herschep mij, vorm mij tot één draad in ’t machtig kleed
Dat op de nieuwe aard, Uw nieuwe Schepping heet.
En laat mijn klein en zeer begrensd verstand.
Hier niet gaan tornen aan dat wonder van Uw hand.
Maak door Uw stem in mij ’t verwarde denken stil
Leer mij gelovig rusten in Uw Goddelijke wil.

Lanerta