Ernstig ziekzijn blijft een ramp
Waar jij mee kamp’
Voor jezelf
En wederhelf’
Stil zijn voor God
Is een genot
Eens te zijn met ons lot
Niet daarmee spot
Wetend, dat ’t beste wacht
Dat niet veracht
Volhardend in de strijdt
Geef God op Zijn tijd
Na ’t zure, het goed
Eerst in ’t gemoed
Op deez’ aard, ’t is rijk
Dan in Zijn koninkrijk
Prijzen we Hem om wie Hij is
Niemand ziek, nooit meer: ’t Is mis

_{Gedicht tot troost voor ’n broeder die ernstig ziek is en behandeld wordt. Ik had voor h’m geen andere woorden.}